เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2017 

ความสุขของพ่อแม่คือ การได้เห็นความสำเร็จของลูกๆ ในแต่ละช่วงเวลา ตั้งแต่แรกเกิด ลูกกินนม ลูกหัวเราะ ลูกนอนคว่ำ หงายเอง ได้ ลูกเดินได้
ลูกทานข้าวเอง ลูกไปโรงเรียน จบอนุบาล จบชั้นประถม มัธยม และเข้ามหาวิทยาลัย จนจบมหาวิทยาลัย มีสามี มีภรรยาและมีหลาน แต่ก็ยังไม่เลิกห่วงลูก
ลูกยังคงเป็นลูกในสายตาพ่อแม่เสมอไป ไม่ว่าอายุสักเท่าไหร่ 55555

ผมมีลูก 2 คน ผู้ชายคนโต อายุ 19 ปี (ธันวา. ปี 41) เรียนมหาวิทยาลัย ปี 2 แล้ว

ส่วนคนที่ 2 เป็นผู้หญิง ก็กำลังเข้ามหาวิทยาลัยปี 1 อายุ 17 ปี ( พฤศจิกา..ปี43)

ทั้ง 2 คน ผมส่งเรียนต่างประเทศตั้งแต่เล็กๆ คนโต ไปตั้งแต่ ม.1 ส่วนคนเล็กตั้งแต่ป.6 ครับ อยู่โรงเรียนประจำที่ต่างประเทศ

ตอนนี้ทั้งคู่เรียนอยู่ที่ประเทศที่มีคุณภาพชีวิตที่ดีที่สุดในโลกคือ แคนาดา อยู่เมืองวิคตอเรีย เป็นเกาะ เป็นเมืองหลวงของรัฐบริติชโคลัมเบีย
สำหรับเมืองใหญ่รัฐนี้คือ แวนคูเวอร์ เราคนไทยรู้จักดีครับ

ปีนี้เจ้าคนเล็ก ก็ไม่น้อยหน้าพี่ชาย สอบเข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก เป็นมหาวิทยาลัยในท็อป 100 ของโลก คือ มหาวิทยาลัยอัลเบอร์ต้า
แถมด้วยทุนมหาวิทยาลัย และมหาวิทยาลัยคาลการี่ ท็อป 200 ของโลก อยู่ในประเทศแคนาดา

พ่ออยากจะบอกลูกว่า 
" พ่อภูมิใจในลูกตัวมาก แม้ว่าลูกทั้งสองคนจะอยู่ห่างพ่อแม่ แต่ไม่เคยเกเร ให้พ่อแม่รำคาญใจ พ่อรักลูกนะครับ "

และอยากบอกถึงความภูมิใจนี้ถึงเพื่อนๆ ของ โต้ง ลัญชกร ทุกคนนะครับ